Prikspijt

‘Prikspijt’ is de “spijt die iemand heeft van het feit dat hij zich heeft laten vaccineren tegen een bepaalde besmettelijke ziekte” Volgens van Dale. Volgens Hugo de Jonge is het andersom. Als je juist ziek bent en je niet hebt laten vaccineren.

Voor mij kwam het woord ‘prikspijt’ van pas toen ik Tommy aan het tegenhouden was bij de eerste verdoving. Als je afscheid moet nemen van een dier en de eerste prik gaat er in, dan komt altijd de twijfel. Heb ik de juiste keuze gemaakt? Is er echt niets meer wat we kunnen doen? Wat nou als hij toch weer op zou knappen? Dit alles komt tegen beter weten in. Je hebt je best gedaan. Je uit de naad gewerkt om een oplossing te vinden. De tijd is gekomen om de strijdbijl te laten vallen. Tommy en ik zijn strijdend ten onder gegaan. We hebben alles gegeven wat er was en toch was het niet genoeg. Voor je gevoel is het nooit genoeg en kun je het niet goed genoeg doen.

Vandaag, terwijl ik dit met een zwaar hart en tranen in mijn ogen schrijf, voelt het niet als falen.? Het voelt als een bevrijding. Voor Tommy geen pijn meer en voor mij en mijn naasten even geen emotionele rollercoaster. De vraag en deze herken je misschien zelf ook. “Wat tref ik aan vandaag en hoe gaat het met het rijden?” Dit is de vraag waar ik  ruim anderhalf jaar lang iedere dag weer mee naar stal ben gegaan. Maar, ik had het niet anders willen doen.

Je kiest een maatje en hoopt samen te groeien. Samen naar de toppen van je kunnen en of dit nu een B proefje is of naar de Grand Prix. Je wordt blij van het proces, terwijl je weet dat het ook veel frustratie en boosheid gaat opleveren. Als dan blijkt dat het proces omgegooid wordt om welke reden dan ook is het wel slikken.

‘Prikspijt’ of berouw?

In het begin gaat alles goed en dan komen de eerste scheuren in het proces. Het rijden wordt vliegen en regelmatig met je neus in het zand. Het wandelen wordt een modderrace omdat er een zakje voorbij komt. Je begint je te irriteren aan het gedrag van je paard. In mijn geval was het vanwege een ziekte. Maar in sommige gevallen hoeft hier helemaal geen sprake van te zijn. Vaak zeggen we dan; ‘hij heeft een kronkel in zijn kop, gewoon doorgaan en het komt wel goed’. Toch is dit niet waar.

Elke gedragsverandering heeft een oorzaak en vaak is het lichamelijk. Het hoeft natuurlijk niet zo dramatisch te zijn zoals bij Tom. Een zadel wat anders is gaan liggen door verandering van bespiering kan zelfs al de oorzaak zijn. Een dekje met een harde rand, wat schuurt is ook geen onbekende in dit verhaal. Maar spierpijn of stijfheid werken ook door in het hele lichaam. Dit zorgt voor minder verbinding in het lichaam en dus zal je paard sneller schrikken. Denk maar eens aan de momenten dat jij een steentje in je schoen hebt en je bent aan het lopen. Je let alleen maar op de pijn van het steentje en niet meer waar je loopt, komt er dan iemand de hoek om zetten dan vlieg jij ook met 2 benen de lucht in.

Herken jij iets in dit verhaal en dan ik hoop niet het verhaal van Tommy, want dan moet ik jou condoleren en heel veel sterkte wensen. Maar zijn er voor jou ook wel eens van die “prikspijt” momenten en zou jij eens willen dat ik met je mee kijk naar het gedrag van jouw paard. Vul dan dit formulier in voor een gesprek. Ik zal dan enkele tips met je delen, waardoor jij weer verder kunt met je paard.

Wil je iets kwijt of iets delen? Doe dit dan onder ? dit bericht en dan kunnen we samen het rijden weer leuk maken. Wil je meer weten over mij en hoe ik nu verder ga. Dan kun je me volgen op Instagram@hayanitajanssen of like en volg Oog voor het paard op Facebook