Gedrag is communicatie

Velen van ons lopen al langer mee in de paardenwereld. Je hoort altijd wel ergens een keer dat een paard zijn ruiter ‘uittest’. Alsof een paard dat besef heeft. Er is nog nooit een paard geweest dat in de ochtend besluit zo vandaag ga ik mijn ruiter uittesten! Behalve als hij Fergus the Horse heet. Maar dan spreken we van antromorphisme en dat is hier niet wat ik bedoel. het gedrag waar ik het over heb noemen we communiceren.

Dit gedrag zul je zien bij manegepaarden, onervaren paarden en paarden die de lastige taak hebben om verschillende ruiters op hun rug te dragen. Een ervaren ruiter stapt op en heeft geen problemen. Wanneer een nieuwe en vaak minder handige ruiter op hetzelfde paard stapt is het  ineens een “stout of weerbarstig” paard. In mijn ervaring is dit niet per se een kwestie van een gedragsprobleem van het paard. Maar eerder van een duidelijkheid of een onderliggend fysiek probleem.

Elke ruiter hoe goed deze ook is geeft net iets andere signalen aan het paard. Je kunt het vergelijken met dat je gewend bent om in een automaat te rijden en je krijgt van de garage een auto met versnelling mee. Dan ben je toch even aan het zoeken waar alles zit, wanneer je moet schakelen en hoe gevoelig het schakelen gaat. Kun je nagaan dat een auto geen eens een zenuwstelsel en hersenen heeft.

Gedrag = communicatie?

Een paard met fysieke disbalans of scheefheid, milde chronische pijn kan zijn fysiek ongemak vaak beter verhullen bij een geoefende ruiter die onbewust door zijn balans een zwak punt van het paard compenseert. Een minder ervaren ruiter is vaak zelf opzoek naar balans en is meer een passagier dan een bestuurder. Dit zal dan vaak leiden tot het testen van de ruiter terwijl hij in werkelijkheid vraagt om de juiste ondersteuning.

Dit gebeurde laatst bij een klant van mij. Zij had een zelf gefokte ruin en deze was goed getraind. Als 4-jarige kon deze knapperd prima mee op bosritten en kon zelfs zonder een probleem een kind van 4 op zijn rug dragen. Hij was altijd rustig en goed in balans totdat hij ineens zijn ruiters ging ‘testen’. Hij draaide om en schrok van iedere beweging en zelfs zijn eigen schaduw. Omdat dit vaak gebeurde onder het zadel met een vreemde ruiter ontstonden er vraagtekens.

Tijdens het werken met haar paard gingen we het een en ander testen. Het paard liep niet kreupel of onzuiver, maar er was gewoon iets wat niet klopte. De dierenarts is ook op onderzoek uitgegaan en na een echo bleek er een scheurtje te zitten in een ligament in het achterbeen. Wat een kanjer toch! Hij is super braaf gebleven en geen moment gevaarlijk geweest. Gelukkig heb ik zoveel mogen leren van de paarden die ik tegen kom en word ik er steeds aan herinnerd om verder te zoeken. Er is altijd een reden voor gedrag en dat is hun manier van communicatie.

Hoe is de communicatie tussen jou en je paard☎

Als jij aan je paard denkt. Denk je dan met plezier aan hem of denk je vooral aan de rotstreek die hij of zij je gisteren leverde door om te draaien terwijl je aan het rijden was? Was hij aan het staken of het bokken omdat er iets veranderd was in de bak door de wind van de afgelopen dagen. Ga eens op een langzamer tempo met je handen over het lichaam van je paard en kijk eens of je verschil in temperatuur in het lichaam kunt vinden. Wees je bewust van wat bijvoorbeeld kou met ons doet. Wat als jij koude voeten hebt, sta je dan ook sterk in je schoenen of kunnen ze je zo omduwen? Als je je paard hebt afgevoeld, zou je dan je ervaringen willen delen onder dit artikel? Ik ben reuze benieuwd.

Wil je meer tips en weten wat je kunt doen, dan kun je me volgen op instagram @hayanitajanssen of like mijn facebookpagina Oog voor het paard 

Of schrijf je in voor de tips en ontvang deze elke week in je mailbox https://oogvoorhetpaard.nl/5-gouden-tips.

Tot de volgende keer?